იმ დილით მეტად უცნაურ ხასიათზე გაეღვიძა. ძილს თითქოს ბოლომდე დაეცალა სურვილებისგან. არც საუზმე გახსენებია, არც წყურვილი უგრძვნია, საპირფარეშოშიც კი არ შესულა. რაც ხელში მოხვდა, ის გადაიცვა. თეთრი, კოპწია ხელჩანთა იღლიაში ამოიჩარა და გარეთ გავიდა.
მთვარეულივით მიჰქონდა ფეხი. შემხვედრნი უბრად ეცლებოდნენ გზიდან და თვალს აყოლებდნენ. არც ამისთვის მიუქცევია ყურადღება – ფეხები თავისით მიაქანებდნენ.
კინოთეატრის ფოიეში უხმაუროდ შეპაკუნდა. ბილეთის აღებაზე არც უფიქრია, ისე შევარდა დარბაზში.
დილის სეანსი გადიოდა.
გეზი ბოლო რიგისკენ აიღო.
მიუჩვეველ სიბნელეს ხელისცეცებით იკვალავდა. ბოლოში კედელს გადაწააწყდა – ნახევარბრუნი ჰქნა, განაპირა სკამზე დაეშვა და ეკრანს მზერა გაუსწორა.
`მთავარს თვალებით ვერ დაინახავ!~ – ჩაუკრა თვალი ეკრანიდან ფილმის გმირმა.
უცებ გათბა. თითქოს აივსო კიდეც. მერე გვერდით მჯდომისკენ წააპარა თვალი და გაიღიმა.
ნელა მოატრიალეს მისკენ სახე. კაი ხანს აკვირდებოდნენ.
-მოვედი.
– მოჭრით ამოთქვა ამან და ტუჩები კეკლუცად მოპრუწა.
არაფერი უპასუხეს. მხოლოდ თავი დააქნიეს მძიმედ და კვლავ ეკრანისკენ მიაბრუნეს.
უმალ შეამჩნია – დარბაზში მარტონი ისხდნენ.
`მთავარს თვალების ვერ დაინახავ!~ – გაიმეორა ისევ ფილმის პერსონაჟმა.
დაძაბული იჯდა და ეკრანს თვალს არ აშორებდა. თან გვერდით მჯდომის სახის აღდგენას ცდილობდა გონებაში, მაგრამ არ გამოსდიოდა. როგორც კი ეკრანზე გადაჰქონდა ყურადღება, იმწამს ემღვრეოდა მეხსიერებაში თითქოს მყარად ჩაბეჭდილი გვერდის მჯდომის სახის ნაკვთები. Continue reading →
ჟაკეტი შემოვიცვი და გარეთ გავედი . ფეხით მინდოდა სიარული . ვინმეს დებილი რომ არ ვგონებოდი უკანასკნელი 5 ლარიანი სანაგვეში ჩავაგდე და იმ დილას პირველად გაიღიმე საკუთარი გონებაგახსნილობით გახარებულმა . წაშლილი სახით და ყურსასმენებით მივდიოდი . მოღრუბლულია მთელი დღეა . ჟინჟლავდა .
ფილებზე რომ გავედი პირველი შეხვედრა გამახსენდა . საშინლად არ მომეწონა , მახსოვს . აი ზუსტად ისეთი ტიპი იყო როგორსაც ვერ ვიტანდი . თან რაღაც საშინელი გაფარჩხული შარვალი ქონდა და მწვანე ჟაკეტი ( მაგ ჟაკეტის გამო მწვანე დავარქვი ) დიდი ბათინკები მეცვა (მაშინ არ იყო შემოსული) და დამცინოდა ..
მეორედ რომ ვნახე მომეწონა . ხელი გადამხვია ისე და გამაჟრჟოლა თუ რაღაც ..
მესამედ იმასაც მოვეწონე .
მერე სკაიპში დამამატა :დ
მერე ჩემი მეგობრებიც გაიცნო და ნუ მოკლედ სულ ერთად გვიწევდა ყოფნა .
გუმბათთან ვიდექით ხოლმე და ვლაპარაკობდით . უფრო სწორად ის ლაპარაკობდა მე გაყუსული ვიდექი ხოლმე და “Dumb”-ი დამარქვა :დდ
მერე სოფელში წავედი 2 კვირით . ტელეფონი არ მქონდა და არ შევხმიანებივარ . რომ ჩამოვედი გაბუტული დამხვდა :დ
პირველი საჩუქარი სკოლაში მომიტანა . სამაჯური იყო და Dumb ეწერა . სამი ასო დავკარგე , “ბ” დამრჩა .
ისე დავქლიავდი რომ დამივარდა , მომაწოდა და ხელზე გამიკეთა . ზარი დარეკილი იყო უკვე , ვაკოცე და კლასში წავედი .
მერე მითხრა მიყვარხარო . სკაიპში . :დდ აპრილი იყო .
მერე დებილებივით ვიყავით . ვახოს გარდა არაფერი აღარ არსებობდა :დ თან დღიური მქონდა მაშინ და სულ ვახოზე ვწერდი : ” მე და ბუ იქ წავედით .. ” ” ბუმ ეს თქვა .. ” ” ბუმ მითხრა მიყვარხარო .. ” ” ბუმ დამაბზრიალა .. ” ” ბუმ ეს მომწერა .. ” და ა . შ ..
პირველად ლოყაზე რომ მაკოცა არ ვიბანდი :დდ მაგ დღეს ნანუ დარჩა ჩემთან და დილით ვანაში რომ შევედით დავაყრუე იმხელა ვიკივლე .. დამავიწყდა და დავიბანე .
ზაფხულში სოფელში რომ წავედი ერთი რვეული ავიღე და ყოველ დღე ვახოს “ველაპარაკებოდი” . აღარ მახსოვს რეები ეწერა . იმას აქვს .
რომ ჩამოვედი ხმას ვერ ვიღებდით .. :დ ჩებურაშკას მეძახდა და რომ ჩამოვედი ვაჩუქე .. ვახოსთან ეძინა ხოლმე ღამე :დდ
ჩემ დაბადების დღის წინა დღეს მომატყუა ხვალ სკოლაში არ მოვდივარ დედაჩემს უნდა მივეხმარო ბაღშიო და გაბრაზებული ვიყავი . მეორე დღეს მესამე გაკვეთილზე მომწერა ეზოში ჩამოდიო . ბიბი ეკავა ხელში და თვითონ არ ჩანდა .. :დ
მერე გიტარაზე შევედით ერთად . თავიდან მასწავლებელს და-ძმა ვეგონეთ :დ . მე რომ მეზარებოდა ჩაწერა ბუს ვაწერინებდი ხოლმე სიმღერებს . ერთხელ დაიწუწუნა , იმის ნაწერი გადავჟღაბნე კალმით და მე დავიწყე წერა :დ
ეს ბუმ
ეს მე
გიტარიდან რომ მოვდიოდით იმ ეზოში სკამზე ვიჯექით ხოლმე და რაღაც იდიოტობებს ვლაპარაკობდით ..
წინა ახალ წელს ბებოსთან უნდა გადავსულიყავი და მეზარებოდა . გადმობოდიალდა და ერთად წავედით , ფეხით . იმას თოვლის ბაბუის ქუდი ეფარა მე მიკი მაუსის ყურები მეკეთა და დავდიოდით დებილებივით :დ ( ეგ ყურები თვითონ მაჩუქა , ალიან მინდოდა და არ ვიცოდი სად იყიდებოდა . მერე პოლიმ გაღრღნა :|| )
მერე მაღაზიაში წერო ნახა ( მე წეროს მეძახიან ) და მაჩუქა . მერე მაკოს ეზოში ვიჯექით . ვიღაცას გიტარა ქონდა . მე დაკვრა მინდოდა მარა აკორდები არ ვიცოდი . ვახო აკორდებს იღებდა მე ვუკრავდი :დდ
სკოლაში დასვენებებზე სულ ერთად ვეგდეთ ხოლმე . ჟელიბონებს და ბონიბონებს მაჭმევდა ხოლმე თავისი ხელებით :დ
მწვანე
მაისი იყო მგონი , მაკოსთან ვიყავი და წვიმა რომ დაიწყო წამოვედი . სადარბაზოში ვახო დავინახე გამოვიდა “გაგაცილებ”-ო . ძალიან დაცხო მერე და პადიეზდში შევედით . ვიდექით ესე გალუმპულები . მერე უკან მივბრუნდით . მიმაცილა მაკოსთან და სახლში წავიდა . მაკოს ტანსაცმელში ძლივს ჩავეტიე , თვალით ველაპარაკებოდით და დამცინოდა მუტანტი ხარო :დდ
მერე ზაზუნა მაჩუქა – პოლი . განიავდა..
სუნი ქონდა ხოლმე რაღაცნაირი , კილომეტრებში ვგრძნობდი :დდ თავისი მაიკა მაჩუქა და სახლში სულ იმით დავტანტალებდი და ვყნოსავდი ხოლმე :დდ
ეს დედამისმა მაჩუქა 8 მარტს :დდ
ერთხელ მპ3-ს საყიდლად გამომყვა . მთელი რუსთავი მოვიარეთ და არსად არ იყო . მე ვწუწუნებდი , მთელიდღე ამიტანა . : დ
რომ ვბრაზდებოდი მაშინ ვუყვარდი ხოლმე ძალიან :დ ეცინებოდა ხოლმე :დ საყვარელი ხარ რომ ბრაზდებიო . მერე მეც მეცინებოდა და ვრიგდებოდით .. :დ
ერთხელ რაღაცაზე გამაბრაზა და მთელი დღე არ ველაპარაკებოდი . საღამოს ჩემ ფანჯრებთან მოვიდა თავის ძმაკაცებთან ერთად . რაღაცას აჭყიპინებდა ( სულს რომ უბერავ და რომ იშლება ჭყიპინით) . შევურიგდი .
თავისმა დამ გაუკრა კედელზე :დდ
5 თვის წინ დავშორდი . რაღაც იდიოტობის გამო ( მაშინ არ მეჩვენებოდა იდიოტობადდ) .
3 თვე მწერდა , მირეკავდა , სკოლასთან მოდიოდა ..
აი გული :დ
გულიც მაჩუქა :დ არ ველაპარაკებოდი და ჯიბეში ჩამიდო ჩუმად ..
ბუს მეძახდა და ვეძახდი , რატომ არ მახსოვს .. :დ მერე ბუ მაჩუქა ” რომ დავინახე შენ გამახსენდი”-ო :დ
მგავს ?
ახალ წელს შევურიგდი . მერე მალევე დავშორდი ისევ იდიოტობაზე . მერე მერე ცოტა ხანი კიდევ მირეკავდა , მწერდა , სკოლასთან მხვდებოდა ..
მერე ვიღაც გაიცნო .. და რაღაც სხვანაირი გახდა . აი ისევ ისეთი პირველად რომ ვნახე და ვერ ვიტანდი . არა მგონი უარესიც .
ეხლა ჩემთვის არაფერს აღარაფერს აღარ ნიშნავს …
ყურსასმენები მოვიხსენი . დავინახე . სმაილიანი მაიკა ეცვა . გასაღებზე სხვა ბრელოკი ეკიდა . და ეკიდა .
წავედი მე , ნანუ მელოდება .
პ.ს : ჩვენი სურათები წავშალე და თუ ვნახე სადმე დავდებ ))
ნუ მოკლედ ბიჭებო : დაიწვრილეთ ხმები როცა მას ურეკავთ , აკოცეთ როცა გაცეცხლებულია არ აქვს მნიშვნელობა წვიმს თუ მისი მეგობრები არიან გარშემო ( ჰო ხელის ხელზე მოკიდება არ დაგავიწყდეთ ! თუნდაც წამიერად ) . ნუ თუ კომპლექსები გაწუხებთ კისერზეც შეიძლება ( ან ყელზე ) ჰო პარალელურად შეგიძლიათ ეცეკვოთ და თუ მუსიკა არ გაქვთ არც ეგაა პრობლემა შეგიძლიათ იმღეროთ . ჰო კიდევ საღამოობით კენჭების სროლა არ დაგავიწყდეთ და რომ გაეღვიძება და გამოიხედავს ” მენატრები”-ს მაგივრად შეგიძლიათ რამე სულელური ანეგდოტი მოუყვეთ . კიდევ გადააღებინეთ იმდენი სურათი რამდენიც თქვენ გინდათ და არა მას და დამიჯერეთ თქვენი შეყვარებული არასოდეს , არასოდეს , არასოდეს არ მიგატოვებთ !
ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ რა უბედურებაა ეს დაგეგმილი ურთიერთობები : \\
მერე გამიკვირდა . უკვე ერთი კვირაა აღარ ვფიქრობ და იმიტომ . რაც მინდა რომ გავიფიქრო ხმამაღლა ვამბობ , ასე თავიდან ვიცილებ იმის გაფიქრებას რაც არ მინდა რომ გავიფიქრო .
ამას რომ ვფიქრობდი ყავა ფეხებზე გადამექცა . ” კიდევ კარგი შარვალი არ მაცვია ” გავიფიქრე ისევ . ჯანდაბა !
ყავის მეორედ დასხმა არც მიფიქრია . მეზარებოდა .
დილა საშინლად დაიწყო . ყავის გარეშე და ფიქრით .
მერე გამეღვიძა . ორი ზომით დიდი მაიკა ჩამოვიცვი თავზე , ფეხზე წინდები ამოვიცვი და სამზარეულოში გავედი .
ჩემი ფეხები სითბოს მიუჩვეველი იყო და ამიტომ ცერებზე დავდიოდი . გაზქურაზე ჩაი დავადგი და ჭიქა მაგიდის სიღრმეში შევაცურე რომ ზედ არ გადამქცეოდა .
ჩაიდანმა ორთქლის გამოშვება დაიწყო და გამოვრთე . მაცივრიდან გამოღებული ლიმონი ჭიქაში ჩავწურე და მაგიდაზე ჩავოჯექი . ფეხები ავიკეცე .
მერე გამახენდა , ყველაფერი გამახსენდა . .
მერე ამეტირა ,ამეყვირა ..
მერე ყავა ფეხებზე გადამესხა ..
მერე მეტკინა .. სადღაც , რაღაც ..
მერე გავიაზრე ..
მერე მივხვდი ..
მერე დავწყნარდი ..
მერე ფეხებზე დავიკიდე ..
მერე იმას მივხვდი რომ ღირსი იყო ..
მერე გამეღვიძა . ადგომა არც მიცდია . არც ყავის ადუღება . არც განძრევა .
Oh well, no place has everything you need 